Het is donker en je trapt je hijgend een ongeluk op keiharde muziek terwijl de druppels zweet langs je armen en voorhoofd naar beneden vallen. Dat is ongeveer hoe ik Rocycle zou omschrijven. Buiten dat, voelt het wel enorm goed! Alle adrenaline giert door je lijf en je bovenbenen doen pijn van de verzuring. Gewoon keihard doorgaan. Dat is wat je moet doen, voor die volle 45 minuten. Alles geven en niet nadenken.
Rocycle
In de eerste alinea kon je al zo’n beetje opmaken wat voor ervaring ik heb gehad met Rocycle. Normaal gesproken schrijven we meer over outdoor activiteiten, maar afgelopen woensdag om 10.00 uur besloot ik eens een indoor activiteit te proberen. Iets heel anders dan wat ik gewend ben. Even een keertje niet naar de sportschool. Ik wilde graag iets doen wat buiten mijn comfortzone lag, maar wat me wel een hele gave uitdaging leek. Vandaar dat ik uitkwam bij Rocycle. In de Verenigde Staten doen ze namelijk aan Soulcycle. Rocycle is in Nederland hetgeen wat het dichtste bij soulcycle komt. Het wordt ook wel een feestje op de fiets genoemd. Zo kan je het ongeveer wel omschrijven, maar dan wel een pijnlijk feestje.
Binnenkomst
Eenmaal aangekomen bij Rocycle in Utrecht, merkte ik al gelijk hoe enorm druk het was. Het merendeel was vrouw en overal liepen mensen. Persoonlijk wist ik niet dat rocycle echt zo populair was als dat het uiteindelijk bleek. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik bij binnenkomst mezelf wel enigszins begon af te vragen of ik dit wel kon. Er was namelijk een groep die net klaar was met een rocycle workout. Die mensen zagen eruit alsof ze echt niet meer konden. Ik heb mensen nog nooit zo rood en zo zwetend gezien. Echter was er voor mij geen weg meer terug, aangezien ik de les al betaald had. Buiten dat, had ik er wel enorm veel zin in. Ik weet niet wat het is maar dat gevoel van helemaal kapotgaan tijdens een workout vind ik persoonlijk echt geweldig.
Bij de balie kreeg ik de juiste maat fietsschoenen om in de trappers te klikken. Al je spullen kon je heel gemakkelijk met een code opbergen in een van de kluisjes. Handdoekjes hadden zij al voor je klaarliggen dus het enige wat je mee hoefde te nemen was een flesje water. Iedereen die de les van 10.00 uur geboekt had stond al te wachten totdat de deuren open gingen.
De workout
Toen ik met de gehele groep de niet al te grote donkere zaal in liep, ging ik opzoek naar mijn fiets. Nummer 29. Hier heb ik nog een tijd naar moeten zoeken, aangezien het vrij donker was in de zaal. Uiteindelijk vond ik hem en begon ik met het instellen van de hoogte van het zadel en het stuur. Ik keek achter me en achter het zadel lagen gewichtjes van 1kg. De vrouw aan de balie wist dat ik een beginner was. Hierdoor gaf zij mij fiets nummer 29. Echter kan je via de app van Rocycle zelf je les boeken en je fietsnummer kiezen. Die gewichtjes van 1kg vond ik enigszins een belediging, aangezien ik in de sportschool wel wat meer gewend ben dan dat. Sommige mensen hadden namelijk gewichten van 3 of 4kg achter hun fiets liggen. Maar goed, iedereen begint ergens. Niet klagen, gewoon doorgaan.
Uiteindelijk ging de deur dicht en de muziek aan. We begonnen met een warming up. Je moest een aantal keer gaan staan terwijl je trapte, vervolgens moest je naar voren leunen en op de beat meedoen. De maat kon ik in het begin echt niet volgen, en dat staan op de fiets ging al helemaal niet! Die fiets ging veel te snel. Ik trapte me een ongeluk. ‘Hoe kunnen mensen dit zo goed en dan ook nog precies op de maat?,’ dacht ik. Uiteindelijk heb ik de knop waaraan je kan draaien om het trappen zwaarder te maken 4 keer een klokje rond gedraaid. Zo, dat was beter. Wel zwaar, maar ik kon in ieder geval de oefeningen meedoen op de fiets. Eigenlijk begon ik het steeds leuker te vinden. Een beetje naar links, een beetje naar rechts. Dan weer naar voren en naar achteren (allemaal terwijl je staand fietste).
Overal waren ook opbeurende teksten te zien die lichtgaven, zoals: ‘all you have is now’. Ja, daar zat wel iets in. De vrouw die de les gaf waar ik aan meedeed motiveerde iedereen. Zo vertelde ze tijdens het fietsen dat het maar heel even was. Je voelt de pijn maar heel even, maar als je dat kan doorstaan, kan je andere obstakels die op je pad komen ook doorstaan. Jij kan dit.
De muziek ging harder en ook wij gingen harder trappen. Op een gegeven moment moesten we in korte tijd alles geven. 4x sprinten op de fiets. Dat was zwaar, maar die afwisselende intervallen maakte het naar mijn mening wel heel leuk. Ik merkte dat zowel ik als de rest van de groep én de instructeur zelf allemaal begonnen te glimmen van het zweet. Gaaf. Mijn benen voelde ik wel, maar wat voelde het goed.
We mochten, tijdens de Rocycle workout, uiteindelijk de gewichtjes achter ons pakken. Voor mijn gevoel waren de mijne zo klein dat ik 3x een grijppoging moest doen om ze te pakken te krijgen. Maar wat moesten we hiermee gaan doen? De muziek begon een andere beat te slaan en op die beat moesten we gaan boxen. Sommige mensen stopten met trappen maar anderen gingen door. Ik ook. Ik was hier om te fietsen dus stoppen was geen optie. Terwijl ik boxend op de fiets zat, begon ik toch mijn armen te voelen. ‘Serieus?’, dacht ik. ‘Ik voel het nog ook!’ Dit hield nog een lange tijd aan voordat we overgingen op oefeningen voor je biceps en triceps. Daarna moesten we de gewichtjes met gestrekte armen (vooruit) voor ons houden. Op de beat moesten de gewichten tegen elkaar aangetikt worden. Ja, de gewichtjes zijn klein maar die verzuring voel je wel.
Als laatste trapten we nog een paar keer keihard op de muziek, waarbij we afwisselend moesten staan en zitten, voordat we overgingen op de cooling down. Lekker de kuiten stretchen op de fiets. Iedereen stapte vervolgens van de fiets om wat staande yogaposes te doen. Deze heb ik overgeslagen. Niet dat ik ze niet wilde doen, maar mijn verrekte schoenen bleven nog altijd in de trappers vastzitten. Ik kreeg ze er met geen mogelijkheid uit. Het meisje naast mij had er een speciale techniek voor die ze mij uitlegde. Gelukkig lukte het toen wel. Bezweet, maar met een voldaan gevoel, liepen we de zaal uit.
Rocycle is zeker een aanrader
Het had wel iets. Samen keihard sporten en daarna met z’n allen weer weg. De schoenen en het handdoekje kon je in speciale bakken gooien op je weg naar buiten. Al met al heb ik er eigenlijk best van genoten. Ik zou het iedereen zeker aanbevelen. Het is echt een keer iets heel anders. Je trapt je een ongeluk, maar het feit dat je hebt doorgezet geeft achteraf echt een enorm voldaan gevoel. Buiten dat, fiets je ook nog eens de hele tijd op lekkere beats. Het was pittig maar wel heel gaaf. Zeker voor als je je ‘normale’ sportroutine een beetje beu bent, is een Rocycle workout ideaal. Een beetje afwisseling af en toe kan een mens goed doen.
